Nieuport 11, Eduard 1/48

To Nieuport 11 έκανε την εμφάνισή του το 1916 σαν το μικρότερο ‘’αδερφάκι’’ του διθέσιου Nieuport 10.  Με το κάτω φτερό να έχει λιγότερο από τη μισή επιφάνεια του πάνω και τον περιστροφικό κινητήρα LeRhone 9C, ισχύος 80 ίππων, είχε εξαιρετική απόδοση στους ελιγμούς της μάχης. Παρότι η διάρκεια υπηρεσίας τους ήταν σύντομη, αποτέλεσε την αρχή σε μια εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά μονοθέσιων μαχητικών, με πιο σημαντικά τα Nieuport 17, 24 και 27.

Το κιτ

Το κιτ της Εduard έρχεται σε δύο πλαίσια ανοιχτού μπεζ πλαστικού. Στη συσκευασία περιέχονται επίσης ένα μικρό διαφανές κομμάτι για το αλεξήνεμο, μια καρτέλα με μάσκες βινυλίου για τους τροχούς και τα φτερά, ένα επεξηγηματικό φυλλάδιο οδηγιών, με τις αντιστοιχίες των χρωμάτων σε ξεχωριστό φύλλο, γεγονός αρκετά χρήσιμο κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Οι χαλκομανίες είναι λεπτές και καλοτυπωμένες, χωρίς περιττό φιλμ, και δίνουν 2 επιλογές, μία με παραλλαγή και μία σε άβαφο πανί.

Κατασκευή

Η κατασκευή, όπως σε κάθε μοντέλο αεροπλάνου, ξεκίνησε από το πιλοτήριο. Τα ξύλινα μέρη βάφτηκαν αρχικά με το XF-57 Buff της Τamiya, και στη συνέχεια περάστηκαν με λάδια raw sienna στα πλαινά της ατράκτου και raw umber στο κάθισμα και το πάτωμα για να αποδοθεί το εφέ του ξύλου. Με την ίδια διαδικασία και διάφορες μείξεις των 2 χρωμάτων μεταξύ τους αλλά και με λευκό βάφτηκαν όλα τα ξύλινα μέρη, όπως η έλικα και τα στυλίδια των φτερών. Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες στο πιλοτήριο βάφτηκαν σύμφωνα με τις οδηγίες με το Νο147 Light gray της Humbrol. To κλείσιμο της ατράκτου δεν άργησε, και έγινε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, όπως και η τοποθέτηση του κάτω φτερού που χρειάστηκε ελάχιστο στόκο στην ένωσή του με την άτρακτο. Όταν όλες οι ενώσεις ήταν εντάξει έγινε το αρχικό πέρασμα του μοντέλου με το XF-55 Deck Tan της Tamiya. Ακολούθως μασκαρίστηκαν όλα τα ‘’νεύρα’’ των φτερών καθώς και οι περιοχές της ατράκτου στις οποίες το πανί εφάπτεται με το ξύλο. Στα μεν φτερά έγινε ένα ψέκασμα με Smoke της Tamiya κατά μήκος των νευρώσεων, ενώ στην άτρακτο στο πίσω μέρος ψεκάσαμε με πιο σκούρο από το βασικό ώστε να αποδώσουμε τη σκιά στο εσωτερικό της. Δύο χέρια γυαλιστερό βερνίκι της Gunze έδωσαν την απαραίτητη γυαλάδα ώστε να τοποθετηθούν τα σήματα, που εφάρμοσαν άψογα, εκτός από το εθνόσημο της ουράς που χρειάστηκε να ρετουσαριστεί στις δύσκολες περιοχές με μπλε, λευκό και κόκκινο χρώμα. Ακολούθησε άλλο ένα χέρι βερνίκι και ένα ελαφρύ σκούρο γκρι wash στις ελάχιστες γραμμώσεις. Το τελικό φινίρισμα δόθηκε με μερικά ελαφρά περάσματα με το ματ ακρυλικό βερνίκι της Talens. Σειρά είχε το πιο δύσκολο κομμάτι της κατασκευής για κάποιον που δεν έχει ξαναφτιάξει μοντέλο διπλάνου όπως ο γράφων, και δεν είναι άλλο από τα συρματόσχοινα των φτερών. Μετά από δοκιμές με ψιλό χαλκόσυρμα αποφασίσαμε να τα αναπαραστήσουμε με ζεσταμένο και τεντωμένο πλαστικό. Φτιάχτηκαν δεκάδες μήκη, μιας και το κάθε κομμάτι έπρεπε να είναι απολύτως ευθύ και λεπτό όσο και τα υπόλοιπα. Μετά την τοποθέτησή τους βάφτηκαν με τη δέουσα προσοχή με Gun Metal. Στο τέλος και αφού τοποθετήθηκαν οι τελευταίες λεπτομέρειες λερώσαμε το κάτω μέρος του φτερού επιμένοντας πιο πολύ στο ύψος των τροχών, και ‘’λαδώσαμε’’ τον χώρο πίσω από τον κινητήρα με μαύρο λάδι, πιο έντονα στην αριστερή πλευρά που λερωνόταν πιο πολύ λόγω της φοράς περιστροφής του.

Η γενική εντύπωση από το κιτ είναι θετικότατη, και η πρόσφατη επανέκδοσή του στην οικονομική έκδοση weekend της Eduard αποτελεί μια καλή ευκαιρία για ξεκίνημα σε όποιον θέλει να φτιάξει το πρώτο του διπλάνο. Δοκιμάστε το, και μπορεί να κολλήσετε σαν τον γράφοντα, που μετά από 18 περίπου χρόνια στα τζετ περιμένει αυτές τις μέρες το δεύτερο διπλάνο του!

Xρήσιμα links:

http://en.wikipedia.org/wiki/Nieuport_11

http://wiki.riseofflight.com/index.php?title=Nieuport_11.C1

http://albindenis.free.fr/Site_escadrille/escadrille062.htm

http://riseofflight.com/forum/viewtopic.php?f=284&t=39342&view=previous